Η κατά το άρθρο ΑΚ 1400 αξίωση του συζύγου για συμμετοχή στα αποκτήματα του άλλου είναι ενοχική και προσωποπαγής και γεννάται από τη στιγμή που ο γάμος θα λυθεί ή θα ακυρωθεί αμετάκλητα ή από τη στιγμή που θα συμπληρωθεί τριετία στη διάσταση των συζύγων. Η διάταξη του άρθρου ΑΚ 1400, αποτελεί κανόνα αναγκαστικού δικαίου και εκ των προτέρων παραίτηση του δικαιούχου ή σύναψη αντίθετων συμφωνιών απαγορεύεται και είναι άκυρη. Ωστόσο, από την ως άνω διάταξη, δεν αποκλείεται το ζήτημα συμμετοχής στα αποκτήματα να γίνει αντικείμενο ενός γενικότερου διακανονισμού των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων στις διαπραγματεύσεις αυτών για να καταλήξουν στην κατά τη διάταξη του άρθρου ΑΚ 1441 συμφωνία συναινετικού διαζυγίου, οπότε κατ’ εξαίρεση, η συμφωνία αυτή είναι ισχυρή, υπό τον όρο ότι τελεί υπό την αναβλητική αίρεση της, εξ αυτού αποκλειστικά του λόγου διαζυγίου, λύσης του γάμου. Η ως άνω παραίτηση έχει νομικό έρεισμα στις διατάξεις ΑΚ 3, 174, 178, 871, 1400 και 1441.
[Πηγή: https://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/nomologia-latest.html]
