Ο κληρονόμος αποκτά την κληρονομία ακόμα και χωρίς γνώση ή βούληση αυτοδικαίως με μόνο το θάνατο του κληρονομουμένου χωρίς να χρειάζεται να προβεί σε επιπλέον ενέργειες (ΑΚ 1711,1846-1851,1856). Το δικαίωμα αυτοδίκαιης κτήσης είναι προσωρινό και μετακλητό, διότι τελεί υπό την διαλυτική αίρεση της εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομίας (ΑΚ 1847), η οποία υπόκειται σε τετράμηνη αποσβεστική προθεσμία, μετά την άπρακτη πάροδο της οποίας η άσκηση του δικαιώματος αποποίησης είναι αυτοδικαίως άκυρη. Η γνώση της επαγωγής ως γεγονός έναρξης της τετράμηνης προθεσμίας ορίζεται η γνώση του κληρονόμου ως προς τον θάνατο του κληρονομουμένου, γνώση δε του λόγου επαγωγής αποτελεί η κλήση του κληρονόμου στην κληρονομία εκ διαθήκης ή εξ αδιαθέτου. Σε περίπτωση εξ αδιαθέτου διαδοχής, οπότε η συγγενική σχέση μεταξύ κληρονόμου και κληρονομουμένου είναι εξ αρχής δεδομένη, η τετράμηνη προθεσμία αποποίησης ξεκινάει καταρχήν από τη στιγμή που ο κληρονόμος πληροφορήθηκε τον θάνατο του κληρονομουμένου. Η αποδοχή ή αποποίηση που οφείλεται σε πλάνη, απάτη ή απειλεί κρίνεται κατά τις διατάξεις για τις δικαιοπραξίες (ΑΚ1857), ενώ η αποποίηση λόγω γνώσης του κατάχρεου της κληρονομίας δε θεμελιώνει δικαίωμα ακυρώσεως της αποδοχής λόγω πλάνης. Πλάνη περί το δίκαιο της αποδοχής και όταν ο κληρονόμος βρίσκεται σε άγνοια που ανάγεται α) στο σύστημα κτήσης της κληρονομίας κατά ΑΚ που επέρχεται αμέσως μετά τον θάνατο, οπότε η προθεσμία του άρθρου ΑΚ 1847 δεν αρχίζει, διότι η άγνοια αποκλείει την γνώση της επαγωγής και β) στην ύπαρξη της προθεσμίας προς αποποίηση ή της κατά το άρθρο ΑΚ 1850 νομικής σημασίας της παρόδου της προθεσμίας αυτής άπρακτης. Όταν η κληρονομία επάγεται σε ανήλικο, τα γεγονότα αυτά κρίνονται στο πρόσωπο εκείνου που τον εκπροσωπεί και το οποίο έπρεπε να προβεί στην εμπρόθεσμη αποποίηση για λογαριασμού του ανηλίκου (ΑΚ 1625,1847,1850).
[Πηγή: https://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/nomologia-latest.html]
