Από τις διατάξεις των άρθρων 1825, 1827 και 1829 Α.Κ. συνάγεται ότι σε περίπτωση που υφίσταται κληρονομικό δικαίωμα εκ διαθήκης εκείνος που έχει δικαίωμα νόμιμης μοίρας στην κληρονομιά (μεριδούχος) δεν δεσμεύεται από το περιεχόμενο της διαθήκης κατά το μέρος που με αυτό αποκλείεται ή περιορίζεται ή επιβαρύνεται η δική του νόμιμη μοίρα, η οποία (διαθήκη) κατά το μέρος αυτό είναι άκυρη. Ο μεριδούχος μπορεί να αντιτάξει το δικό του εκ του νόμου κληρονομικό δικαίωμα έναντι του εκ διαθήκης κληρονόμου, του οποίου η εγκατάσταση περιορίζεται, κατόπιν αυτού, στο μέρος που δεν προσβάλλει τη νόμιμο μοίρα. Για τον υπολογισμό της νόμιμης μοίρας λαμβάνεται κατά το άρθρο 1831 ΑΚ η κατάσταση και η αξία της κληρονομιάς κατά το χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου, αφαιρουμένων των χρεών κ.λπ. και προστιθεμένων των αναφερομένων στο άρθρο αυτό στοιχείων. Στην περίπτωση της μη καταλείψεως στο μεριδούχο κάποιου περιουσιακού στοιχείου με παροχή εν ζωή ή με διάταξη τελευταίας βούλησης, δεν γίνεται αποτίμηση της κληρονομιάς με βάση τα άρθρα 1831, 1833 και 1834 Α.Κ. περί υπολογισμού νομίμου μοίρας, διότι στην περίπτωση αυτή ο μεριδούχος λαμβάνει ποσοστό επί κάθε υπαρκτού κληρονομιαίου στοιχείου. Ως αξία της κληρονομιάς δεν νοείται η αγοραία αξία αλλά η πραγματική αξία αυτής, η οποία εξευρίσκεται με εκτίμηση και η οποία, σε ομαλές οικονομικές συνθήκες συμπίπτει κατά κανόνα με την αγοραία.
[Πηγή: https://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/nomologia-latest.html]
